تاثیر مصر بر یهودیت

تأثیر مصر بر اسرائیل و یهودا به ویژه در دوران سلطنت حزقیا در دوره سوم میانی مصر بسیار قوی بود؛ در نتیجه، «ادبیات عبری مملو از مفاهیم و چهره‌های برگرفته از رساله‌های آموزشی مصر است»، و آمنموپ اغلب به عنوان نمونه بارز آن ذکر می‌شود.حتی در اولین انتشار مختصر از گزیده‌هایی از آمنموپ در سال 1922، به شباهت آشکار آن با کتاب‌های حکمت کتاب مقدس اشاره شده است. باج این نظرات را در انتشارات خود در سال‌های 1923 و 1924 تقویت کرد و مشاهده کرد که اخلاق مبتنی بر مذهب آمنموپ «شباهت نزدیکی» به احکام کتاب مقدس عبری دارد و شباهت‌های خاصی بین آمنموپ و متون موجود در امثال، مزامیر و تثنیه ارائه داد. دیگران نیز به زودی از او پیروی کردند.

رجسته‌ترین این افراد، آدولف ارمن، «رئیس تمام مصرشناسان» بود که در سال 1924 فهرست گسترده‌ای از تطابق‌های بین متون آمنموپه و کتاب امثال کتاب مقدس را منتشر کرد که بخش عمده‌ای از آنها در امثال 22:17–23:11 متمرکز شده بود. ارمن بود که از آمنموپه برای اصلاح خوانش دشوار در متن امثال 22:20 استفاده کرد، جایی که کلمه عبری شیلشوم ("سه روز پیش") به نظر می‌رسید خطای نسخه‌بردار باشد که ترجمه معنادار آن فقط با مشکل مواجه می‌شد. ارمن خاطرنشان کرد که جایگزینی کلمه مشابه sheloshim ("سی") نه تنها در متن منطقی به نظر می‌رسد، بلکه منجر به ایجاد تشابه نزدیک زیر بین دو متن می‌شود، به طوری که "سی گفتار" که اکنون در امثال 22:20 بازیابی شده است، دقیقاً با سی فصل شماره‌گذاری شده در آمنموپه مطابقت دارد: 

(امثال 22:20): "آیا سی گفتار از نصیحت و دانش برای شما ننوشته‌ام؟" (ESV)

(آمنموپه، فصل 30، سطر 539): "به این سی فصل نگاه کنید؛ آنها اطلاع می‌دهند، آنها آموزش می‌دهند."

ارمن همچنین استدلال کرد که این تطابق نشان می‌دهد که متن عبری تحت تأثیر مصری‌ها قرار گرفته است، نه برعکس، زیرا متن مصری آمنموپه به صراحت سی فصل را فهرست می‌کند در حالی که متن عبری امثال چنین تقسیم‌بندی‌های واضحی ندارد و بنابراین احتمال بیشتری وجود دارد که در طول کپی‌برداری معنای اصلی خود را از دست بدهد.  از زمان ارمان، تقریباً در میان محققان اجماع وجود داشته است که بین این دو اثر ارتباط ادبی وجود دارد، اگرچه جهت تأثیرگذاری آنها حتی امروز نیز مورد بحث است. اکثریت به این نتیجه رسیده‌اند که امثال 22:17–23:10 به آمنموپه وابسته بوده است. اقلیتی بین این دو دیدگاه اختلاف نظر دارند: متن عبری را الهام‌بخش اصلی آمنموپه می‌دانند و هر دو اثر را وابسته به یک منبع سامی می‌دانند که اکنون از بین رفته است.