ویدوودان
ویدوودان (به صربی: Видовдан، به معنای «روز سنت ویتوس») یک جشن ملی و مذهبی صربستان است، اسلاوا (روز جشن) که در 28 ژوئن (تقویم میلادی) یا 15 ژوئن مطابق با تقویم ژولیانی جشن گرفته می شود. کلیسای صربستان آن را به عنوان روز یادبود سنت شاهزاده لازار و شهدای مقدس صرب که در جریان نبرد کوزوو علیه امپراتوری عثمانی در 15 ژوئن 1389 (بر اساس تقویم ژولیانی) کشته شدند، تعیین می کند. این بخش مهمی از هویت قومی صرب و ملی صرب است.
این روز پس از قرن چهاردهم زمانی که نبرد کوزوو در روز سنت ویتوس در سال 1389 رخ داد، مورد توجه صرب‌ها قرار گرفت. یک ائتلاف مسیحی به رهبری صرب ها توسط شاهزاده لازار با ارتش عثمانی در میدان کوزوو جنگید.اگرچه نبرد به خودی خود بی نتیجه بود و سلطان مراد و شاهزاده لازار هر دو کشته شدند، اما منجر به فتح امپراتوری صرب توسط عثمانی شد. پس از مهاجرت‌های بزرگ صرب‌ها در سال 1690، ویدوودان روزی برای گرامیداشت کسانی شد که در نبرد جنگیدند و "برای ایمان و میهن خود" سقوط کردند این تعطیلات توسط کلیسا در سال 1849 نهادینه شد و از نظر سیاسی و عمومی برای اولین بار در سال 1851 به عنوان نمایشی از مبارزه برای آزادی صرب ها از انقیاد عثمانی جشن گرفته شد. این به آرامی با رشد هویت های ملی در اروپا در قرن نوزدهم به محبوبیت دست یافت و به عنوان روز یادبود شناخته شد. پس از سال 1918، دولت یوگسلاوی ویدوودان را به عنوان روز یادبود برای گرامیداشت همه کسانی که در جنگ جان باختند، به ویژه کسانی که در جنگ های بالکان و جنگ جهانی اول کشته شدند، تعیین کرد.
ستایش سنت ویتوس در سرزمین‌های اسلاو بسیار رایج شد، جایی که نام او (Sveti Vid) ممکن است جایگزین پرستش باستانی خدای نور Svetovid شده باشد.
در صربستان روز عید او که به ویدوودان معروف است از اهمیت تاریخی خاصی برخوردار است. این روز بخشی از افسانه کوزوو است - نبرد کوزوو در آن روز رخ داد. چندین رویداد به طور نمادین در آن روز رخ داده است، مانند ترور زوج سلطنتی اتریش در سال 1914. ویتوس قدیس حامی پادشاهی صربستان بود.
از اواخر قرن نوزدهم، انتشارات صربستان در ادبیات صرب ظاهر شد که این ایده را ترویج می کرد که این تعطیلات از خدای اسلاوی Svetovit سرچشمه می گیرد. اولین کسی که چنین دیدگاهی را مطرح کرد، ناتکو نودیلو بود، که آیین سوتوویت را به همه اسلاوها نسبت داد، که بعداً پرستش آنها در صربستان عمداً با قدیس با نام مشابه جایگزین شد. این دیدگاه توسط برخی از محققان بعدی تأیید شد. با این حال، عموماً اعتقاد بر این است که فرقه سوتوویت فقط در میان اسلاوهای پولابیا وجود داشته است و ویدوودان هیچ ربطی به این خدا ندارد و پیوند این خدا به تعطیلات، آفرینش رمانتیسم است.
رنگ سیاه در مسیحیت
کلیسای کاتولیک رومی
مشکی رنگ عزا است و در روز همه روح و در مراسم خاکسپاری پوشیده می شود، اما می توان آن را با بنفش جایگزین کرد. قبل از اصلاحات مذهبی، جلیقه های سیاه در روز جمعه خوب و همچنین در مراسم عزاداری و مراسم خاکسپاری پوشیده می شد. در مراسم تشییع جنازه کودکان غسل تعمید که قبل از رسیدن به سن عقل مرده بودند، لباس سفید پوشیده می شد.
کلیسای کاتولیک قدیمی آلمان
بنفش، نمادی از گذار و دگرگونی، در دوره‌های توبه قبل از عید پاک (روزه‌داری) و کریسمس (آدونت) و به عنوان جایگزینی برای رنگ مشکی نیز در مراسم تشییع جنازه کلیسا و در روز همه روح‌ها پوشیده می‌شود.
سیاه رنگ عزاداری است و در روز همه جان ها، در مراسم تدفین و مراسم خاکسپاری پوشیده می شود. با این حال، اغلب با بنفش جایگزین می شود.
کلیساهای انجیلی
سیاه به عنوان رنگ عزا در مراسم تشییع جنازه یا به عنوان گزینه ای برای جمعه خوب، مگر اینکه - همانطور که عمدتاً اتفاق می افتد - لباس ها در روز جمعه خوب کاملاً کنار گذاشته شوند. همچنین در آخرین یکشنبه سال کلیسا، اگر به عنوان یکشنبه مردگان جشن گرفته می شود، از رنگ سیاه استفاده می شود.