چرا ساعت دوازده است

بر اساس افسانه‌های مصر باستان، زمانی که رع، ایزد خورشید، برای فرمانروایی بر زمین بسیار پیر و خسته شد، از حکومت دست کشید و به آسمان صعود کرد. گفته شده است که رع با قایقی در آسمان سفر می‌کند و جهان را روشنایی می‌بخشد. هر بخشی از این سفر، یکی از دوازده ساعت روز مصری را تشکیل می‌داد که هر ساعت تحت نظارت یکی از خدایان محافظ قرار داشت. هنگام غروب آفتاب و فرا رسیدن گرگ و میش، رع و قایقش از افق باختری فراتر می‌رفتند و به جهان زیرین وارد می‌شدند. افق گاه به دروازه‌ای توصیف می‌شود که به "دوات"، یعنی دنیای زیرین، راه دارد. در این سرزمین، رع باید با قایقی بر روی نیل زیرزمینی حرکت کند و از دوازده دروازه و ناحیه عبور کند. هر کدام از این مناطق نماینده یکی از ساعات شب هستند و توسط دوازده خدای محافظ دیگر محافظت می‌شوند. در طول این سفر شبانه، مار عظیم آپوفیس، ایزد آشوب و بی‌نظمی (ایسفت)، به رع هجوم برده و تلاش می‌کرد مسیر او را متوقف کند. پس از غلبه بر آپوفیس، رع جهان زیرین را ترک می‌کرد و با طلوع خورشید بازمی‌گشت تا بار دیگر روز را روشن سازد. روایت شده است که او طی ساعات روز با شکل سر شاهین خود در قایق ماندجت در آسمان سفر می‌کرد و سپس برای سفر شبانه به دنیای زیرین، ظاهرش به شکل سر قوچ تغییر یافته و سوار بر قایق مِسکتِت می‌شد. حرکت رع بر ماندجت گاهی به عنوان نمادی از چرخه رشد، افول، مرگ و رستاخیز روزانه او در نظر گرفته می‌شد و این چرخه در نمادشناسی متون مربوط به مرگ در فرهنگ مصر باستان نیز بازتاب یافته است.