جریان فکری امید دانا

جریانی که امروزه به نام امید دانا در کشور رو به گسترش است در واقع دارای تاریخی کهن است. این تفکر در واقع بر آمده از دیدگاه ابن حزم اندلسی است وی از ظاهر گرایان عامه است که به شدت به مخالفت با امامیه پرداخته است و در طرفداری از بنی امیه دارای سابقه طولانی است وی در مورد چگونگی شکل گیری امامیه عنوان میکند:

پارسیان دارای پادشاهی بزرگ و برتری بر سایر ملل بودند. آنها خطری را که [برای سایر ملل] ایجاد می کردند، با آزاده و سید نامیدن خود موجه می کردند. در نتیجه همه افراد دیگر را برده خود می دانستند. آنها به نابودی امپراتوری خود به دست اعراب که خطر کمتری در میان سایر ملل [برای امپراتوری خود] می‌دانستند، گرفتار شدند. زندگی آنها سخت شد و مصائب آنها دو چندان شد، زیرا در زمان های مختلف نقشه جنگ علیه اسلام می کشیدند. با این حال، خداوند در همه مکرها، حق را آشکار ساخت. آنها به طراحی نقشه های دیگر ادامه دادند و عده‌ای از مردم آن‌ها تنها برای روی آوردن به تشیع و با ادعای محبت به اهل بیت (ع) و بیزاری از ظلم به علی (ع) اسلام را پذیرفتند و در این راه رفتند تا اینکه از راه راست [اسلام] منحرفشان کرد (Ibn Hazm, 'Ali. Kitab al-Fisal fi al-milal wa-al-ahwa' wa-al-nihal. pp. 2/273.)

بر این اساس روشن است این دسته تفکرات بر ضد شیعه بر آمده از مبارزه بنی امیه با امامیه است برای روشن شدن این مسئله باید دانست شهرت‌ خاندان‌ وی‌ با پدرش‌ آغاز می‌شود. پدرش‌ و وی‌ در یکی‌ از بحرانی‌ترین‌ و پرآشوب‌ترین‌ دوران‌های‌ تاریخ‌ اندلس‌ می‌زیسته‌اند، که‌ همزمان‌ با پایان‌ خلافت‌ امویان ‌ و فروپاشی‌ وحدت‌ جغرافیایی‌ - سیاسی‌ اندلس‌ و آغاز آشفتگی‌ و انحطاط بوده‌ است‌ (ابن‌حزم‌، خاندان‌). پدر ابن‌حزم‌ اهل‌ علم‌ و ادب‌ و از دولتمردان‌ زمان‌ به‌شمار می‌رفته‌ است‌. وی‌ در زمان‌ فرمانروایی‌ ابوعامر ملقّب‌ به‌ المنصور (۳۶۶-۳۹۲ق‌/۹۷۶-۱۰۰۲م‌) یکی‌ از وزیران‌ وی‌ بوده‌ است‌.

عبدالرحمان‌ بن‌ محمد بن‌ عبدالله‌ بن‌ الناصر، ملقب‌ به‌ المرتضی‌ در ۴۰۷ق‌/۱۰۱۶م‌ در شرق‌ اندلس‌ قیام‌ کرد و در رمضان ‌ ۴۰۸/فوریه ۱۰۱۸ مردم‌ با وی‌ بیعت  کردند. ابن‌حزم‌ به‌ وی‌ پیوست‌ و وزارت‌ او را بر عهده‌ گرفت‌ (ابن‌ عذاری‌ مراکشی‌، احمد، ج۳، ص۱۲۱، البیان‌ المغرب‌، به‌ کوشش‌ ج‌ س‌ کولان‌ و لوی‌ پرووانسال‌، بیروت‌، ۱۹۲۹م‌)

عبد الرحمن بن محمد بن عبد الله (عبدالرحمان سوم) ملقب به الناصر، در ۲۲ رمضان سال ۲۷۷ هجری دسامبر سال ۸۹۰ به دنیا آمد. او در خردسالی در علوم و معارف درخشید، قرآن آموخت و هنوز به ده سالگی نرسیده بود که با سنت آشنا شد و د نحو و شعر  و تاریخ سرآمد شد و به‌ویژه در فنون نبرد مهارت یافت و در «المجلس الکامل» با عبدالرحمان بیعت کرد. او نخستین خلیفه از امویان اندلس بود که خود را به عنوان  امیر المومنین» ملقب ساخت.

با توجه به چنین روابطی روشن است که ابن حزم در مواجهه با عقاید شیعی دست به توجیهاتی بزند که نه میتوان در اسناد تاریخی مویدی برای آن یافتنه میتوان ان را با شواهد دینی خود عامه مطابق دانست.