اداب طلب باران

چروکی ها یکی از قبیله‌های سرخ‌پوست آمریکا است. برای باران می رقصند و آهنگی برای روح بزرگ می خوانند.

هرروها به یک گوساله  با آب می پاشند، اجازه می دهند در اطراف سرگردان باشد و سپس حیوان را قربانی می کنند. یک گروه قومی بانتو هستند که در بخش‌هایی از آفریقای جنوبی ساکن هستند

زنان ایرانی باستان نبردی ساختگی به راه می اندازند و حیوانات همسایه های خود را اسیر می کنند تا فقط در هنگام بارندگی آنها را رها کنند. 

مردم شاندونگ چین از اژدهای باران التماس می کنند که باران ببارد، و در صورت امتناع، از اژدها سوء استفاده می کنند و معبد آن را هتک حرمت می کنند.

(Heimbach Jr, 2001; Schmidt, 1979; Ba¸sgöz, 2007; Cohen, 1978)

چانی (2013) مستند می کند که در مصر باستان بالاترین مقام مذهبی زمانی قدرتمندتر شد که رود نیل دچار سیل شدید غیرعادی شد. زیرا ایشان برای باران دعا میکردند

در یهودیت

تلمود بابلی که در طول قرن‌ها و زمانی که یهودیان هنوز کشاورز بودند جمع‌آوری شد، زمان دعای شبنم و باران را به گونه‌ای تغییر داد که با زمان فصل بارانی در عراق نزدیک شود. یهودیان در سراسر جهان در اعصار بعدی این زمان بندی اصلاح شده را اتخاذ کردند، اما هیچ سازگاری با فصل بارانی در کشورهای خاص خود نداشتند. متن دعاها فصل بارانی را فقط در اسرائیل و بابل جای می دهد.

با این حال، برای حدود دو هزار سال، قبل از مهاجرت گسترده یهودیان به فلسطین تحت کنترل بریتانیا و (از سال 1948) به دولت اسرائیل، تقریباً کل جهان یهودی به عنوان اقلیت‌های شهری در کشورهای دیاسپورا در سراسر جهان زندگی می‌کردند که درگیر فعالیت‌های غیر کشاورزی بودند.

مرحله بعدی، یهودیت معبد، پس از استقرار سلطنت اسرائیل و متعاقب آن ساختن معبدی در اورشلیم به وجود آمد. در آن زمان، عبرانیان (که در آن زمان بنی اسرائیل نامیده می‌شد - فرزندان اسرائیل یا اسرائیلی‌ها) دیگر عشایر شبانی نبودند، بلکه کشاورزان دامنه تپه بودند و دام‌هایی را به عنوان شغل ثانویه داشتند. آیین اصلی یهودیت معبد همچنان قربانی کردن حیوانات بود. با این حال، محدود بود. این کار را فقط در داخل معبد اورشلیم می‌توانست انجام دهد و فقط می‌توانست توسط یک روحانی  انجام شود. از آنجایی که اسرائیلی‌ها در آن زمان کشاورزان دامنه تپه بودند و کشاورزی بارانی را انجام می‌دادند، نگرانی درباره خشکسالی در متون مقدس مربوط به این دوره برجسته بود. با این حال، هیچ مدرکی وجود ندارد که متون مربوط به بارندگی را در عبادات روزانه و هفتگی گنجانده باشد. هسته یهودیت معبد بر زیارت های سالانه سه بار به اورشلیم برای قربانی کردن حیوانات در معبد متمرکز بود، نه بر عبادت روزانه کنیسه، از جمله دعا برای باران، که امروزه انجام می شود.

همه اینها زمانی تغییر کرد که معبد برای آخرین بار توسط رومیان در سال 70 پس از میلاد ویران شد و یهودیت ربانی ظهور کرد. کاهنان یهودی دیگر نمی توانستند در نقش اصلی خود (قربانی حیوانات) عمل کنند. رهبران جدیدی که ظهور کردند، خاخام ها بودند که در قرون زمانی که معبد پابرجا بود، عالم و معلم بودند. خاخام ها که قبلاً از قدرت کمتری نسبت به کشیشان اعظم اورشلیم برخوردار بودند، در نهایت خود را در موقعیت رهبری یافتند.

خاخام ها با تغییر تمرکز از قربانی کردن حیوانات، یهودیت را حفظ کردند. یهودیت خاخامی بر دعاهای روزانه و هفتگی در کنیسه، مطالعه متون مقدس و رعایت دقیق دستورات و نواهی رفتاری متمرکز بود (و هنوز هم تمرکز دارد). در زمان خاخام ها بود که نگرانی های مربوط به بارندگی در قلب مراسم مذهبی یهودیان در حال تکامل گنجانده شد. برای قرن‌ها پس از تخریب معبد، کشاورزان یهودی در فلسطین تحت حاکمیت روم‌ها و بعداً بیزانسی‌ها به زندگی خود ادامه دادند. از آنجایی که آنها کشاورز بودند، نگرانی های بارندگی در عبادت های روزانه و هفتگی کنیسه ایجاد شد.

پس از تخریب معبد اورشلیم، رهبری خاخام ها زمانی ظهور کرد که اکثر یهودیان در اسرائیل هنوز کشاورز بودند و نگران آب و هوای ناپایدار بودند. زمانی که معبد هنوز پابرجا بود، متون مربوط به بارندگی تهیه شده بود. تحت رهبری خاخامها بود که آنها در یک کتاب دعای یهودی تازه ایجاد شده (سیدور) به عنوان یکی از عناصر اجباری روزانه عبادت یهودیان گنجانده شدند. یک توضیح سزاوار تکرار است. متون مربوط به باران و محصولات فقط در مورد سرزمین مقدس، به "زمین نیکویی که خداوند به شما می دهد" اعمال می شود.

آیین بارش باران در یهودیت

اکنون اجازه دهید برخی از مناسکی را بررسی کنیم که تا به امروز یهودیان مذهبی در سراسر جهان برای اطمینان از بارش باران در اسرائیل دعا می کنند. یهودیت خاخامی سه بار در روز، صبح و بعد از ظهر و عصر بعد از غروب آفتاب، نماز طولانی را واجب می کند. این بر ماهیت واجب بودن نماز روزانه، از جمله دعاهایی که اشاره به مداخله الهی در باران و محصولات اسرائیل دارد، تأکید می کند. اگرچه ارتباط مستقیم کمی با یهودیان در دیاسپورا دارد، اما یهودیان، تقریباً همه آنها در دیاسپورا، برای دو هزار سال دعای آنها را می‌خوانده‌اند.

حداقل چهار عنصر متمایز از مناسک مربوط به آب و هوا در کتاب دعای یهودیان وجود دارد که دو مورد از آنها جزء نمازهای واجب روزانه است: شما اسرائیل «Shma Israel»، آمیده «Amidah»، دعای باران و دعای شبنم. اولی دو بار در روز و دومی سه بار در روز خوانده می شود. فصل سوم و چهارم هر سال یک بار در زمانی که فصل بارانی اسرائیل شروع و پایان می یابد، خوانده می شود.

 شِما اسرائیل: 

مراسم دو بار در روز هسته شِما اسرائیل شامل یک فراخوان کوتاه است (بشنو، ای اسرائیل، خداوند خدای ماست، خداوند تنهاست)، و به دنبال آن سه قسمت از کتاب مقدس آمده است. فصل دوم (از فصل یازدهم کتاب تثنیه) بر باران متمرکز است.

و اگر فرامین مرا که امروز به شما می‌دهم بشنوید و اطاعت کنید و خداوند خدای خود را دوست بدارید و او را با تمام دل و با تمام جان خود پرستش کنید، من برای سرزمین شما باران خواهم داد. زمان مناسب، باران زودرس و باران دیر هنگام، و تو غلات، شراب و روغن خود را درو خواهی کرد. و در مزارع تو علف خواهم داد و تو خواهی خورد و سیر خواهی شد. مواظب باش که دلت فریفته شود و گمراه شوی و خدایان دیگر را بپرستید و در برابر آنها سجده کنید. زیرا آنگاه خشم خداوند بر شما شعله ور خواهد شد و او آسمانها را خواهد بست تا باران نبارد و زمین محصول خود را ندهد و شما به سرعت از زمین نیکویی که خداوند به شما می دهد هلاک خواهید شد. 

این قطعه در خدمات عمومی دو بار در روز توسط یهودیان مذهبی حداقل برای 1200 سال و احتمالاً برای دو هزار سال خوانده شده است. باید به چند نکته توجه کرد.

همانطور که متن نشان می دهد، وعده ها و تهدیدها فقط در مورد سرزمین اسرائیل - "در زمینی که خداوند به شما می دهد" صدق می کند. اگر نافرمانی کنید، «از سرزمین پاک هلاک خواهید شد». این قطعه به طور خاص به محصولات زراعی - غلات (گندم و جو)، انگور و زیتون - اشاره می کند که از مهمترین محصولات کشاورزی قبایل کشاورز اسرائیلی پیش از سلطنت بودند که در منطقه تپه ای با چالش آب و هوایی در شرق دشت ساحلی منطقه ساکن بودند.

منطق الهی پشت یک هدیه گیج کننده از سرزمین موعود که از نظر آب و هوایی به چالش کشیده شده بود، که در آن جریان شیر و عسل به راحتی به خطر می افتاد، چه بود؟ همان متن تثنیه (11:10-12) توضیح می‌دهد که چرا بنی‌اسرائیل باید کشاورزی بارانی را به جای کشاورزی پررونق‌تر آبیاری انجام می‌دادند.

زیرا زمینی که برای تصاحب آن وارد می‌شوید، مانند سرزمین مصر نیست که از آن آمده‌اید و بذر خود را در آنجا کاشته‌اید و آن را آبیاری کرده‌اید، مانند باغ سبزی. امّا زمینی که برای تصاحب آن می‌روی، زمینی است پر از تپه‌ها و دره‌ها، که با باران آسمان آب می‌نوشد، سرزمینی که خداوند، خدای تو از آن مراقبت می‌کند. چشمان یهوه خدایت همیشه بر آن است، از اول سال تا آخر سال.

به عبارت دیگر، خود خدا به آبیاری مزارع بنی اسرائیل از طریق بارندگی توجه خواهد داشت. بر خلاف مصری ها با سیستم های آبیاری خود، اسرائیل در عوض باید به آسمان نگاه کند و برای تامین آب به خدا اعتماد کند. این یادآوری هواشناسی نزدیک به دو هزار سال است که دو بار در روز توسط یهودیان مهاجر مذهبی تکرار می شود.

آمیده سه بار در روز: «نماز ایستاده»

در کنار شما اسرائیل، آمیده دومین عنصر اصلی در کتاب دعای روزانه یهودیان است. این شامل 19 نعمت است (یکی از آنها بعداً به عنوان برکت شماره 12 درج شد). آمیده بدون صدا، بنابر الزام، سه بار در روز در حالت ایستاده رو به کوه معبد در اورشلیم خوانده می شود. هنگام خواندن نماز صبح یا بعد از ظهر در منیان (به نصاب لازم 10 نفر)، پیشوا پس از اینکه همه آن را بی صدا گفته اند، امیده را با صدای بلند می خواند.

اشاره به مداخله الهی در اقلیم اسرائیل در نعمت های دوم و نهم رخ می دهد. با این حال، متن باید با توجه به فصل تغییر کند. در طول فصل بارانی اسرائیل، برکت شماره 2 خدا را ستایش می کند، زیرا او "ماشیو هارواچ اومورید هاگشم" (باد می آورد و باعث باریدن باران می شود). در فصل خشک، یا آن کلمات حذف می شوند یا (در برخی سیدوریم) خداوند ستایش می شود زیرا او «مورید هاتال» (شبنم می آورد). نمازگزار باید حتماً در فصل مناسب از معبر آب و هوای مناسب استفاده کند. اگر شخصی مرتکب اشتباهی شود و خدا را به خاطر وزیدن باد و باران در فصل خشک ستایش کند، کل آمیده باید دوباره از ابتدا تکرار شود. باد و باران در خارج از فصل خود می توانند مضر باشند. اگر نمازگزار در فصل بارندگی اشتباهاً بجای باران شبنم بخواهد، ضررش کمتر است و نیازی به تکرار نماز نیست.

در حالی که برکت شماره 2 آمیده صرفاً قدرت خدا را بر باد و باران ستایش می کند، برکت شماره 9 شامل یک درخواست صریح در مورد محصولات و رطوبت است. در طول فصل بارانی اسرائیل، جمله این است: «ای خداوند، خدای ما، امسال را برای ما برکت بده... و شبنم و باران را به عنوان برکت بر سطح خاک بده...» مانند برکت شماره 2، در هنگام خشکی فصل کلمه "باران" حذف شده است. در برخی از سیدوریم حتی "شبنم" نیز حذف شده است.

فراوانی این دعاهای مربوط به آب و هوا حیرت انگیز است. یهودیان مذهبی در سراسر جهان 21 بار در هفته برکت شماره 2 را تلاوت می کنند. برکت شماره 9 در هفته های معمولی 18 بار خوانده می شود که در روز سبت (و اعیاد) حذف می شود. با در نظر گرفتن شما اسرائیل و آمیده، فراوانی نمازهای اجباری و صریح اقلیم در یهودیت بسیار بیشتر از آن است که در هر نظام مذهبی شناخته شده دیگری ثبت شده است.

دعاهای فصلی برای باران و شبنم

با این حال، دعاهای دیگری نیز وجود دارد. فصول بارانی فقط یک بار در سال در اسرائیل شروع می شود، معمولاً در اکتبر / نوامبر. اندکی قبل از شروع فصل بارانی زمستان (امیدوارم)، یک دعای اضافی ویژه برای باران در یک جشنواره شاد اواخر پاییز به نام Shemini Atzeret درج می شود. این دعای ویژه باران، که بعداً در دوران معمول تنظیم شد، از نظر انسان‌شناسی پیچش جالبی دارد: به فرشته‌ای (اف بری) اشاره می‌کند که «استاد باران» است. در تکامل یهودیت خاخام، تعداد فرشتگان فراتر از چهار فرشته ای بود که در پایان کتاب مقدس عبری به نام آنها ذکر شده است. تصور می شد که فرشتگان از جانب خداوند بر پدیده های مختلف طبیعی تسلط یافته اند. فرشته اف بری «سر مطر» (استاد باران) است. هیچ دعایی متوجه خود فرشته نمی شود. دعا به خداست و از او می‌خواهد که فرشته عف بری را به توزیع بارندگی و «نرم کردن صورت زمین بایر هنگامی که مانند سنگ خشک می‌شود» دستور دهد.

 اقدامات بحران: زمانی که باران مورد انتظار تحقق نیابد

بحران‌های مهم اقلیمی ثبت شده در کتاب مقدس که یهودیان را تحت تأثیر قرار می‌دهند تقریباً همگی با خشکسالی مرتبط هستند، نه با سیل. با یک استثنای احتمالی، هیچ دعای فرمولی در کتاب دعای یهودیان وجود ندارد که به طور خاص برای مقابله با خشکسالی مداوم، که یک مشکل بزرگ در اسرائیل باستان و معاصر بوده است، تدوین شده باشد. در یهودیت خاخام، دعاهای روزانه معمولی برای باران همچنان در زمان خشکسالی خوانده می شود. در زمان خاخام‌ها در دوره معبد دوم و پس از آن، یک واکنش استاندارد به خشکسالی، روزه توبه‌ای دسته جمعی همراه با خواندن دعا بود که بسیاری از آنها از کتاب تهیلیم (مزامیر) گرفته شده‌اند.

تلمود (Talmud, Tanit 19a n.d.) همچنین یک معجزه گر یهودی خاص را توصیف می کند که در زمان خشکسالی مداوم در سرزمین مقدس در قرن اول قبل از میلاد باران آورد. هونی ها-میگل (هونی دایره کش) دایره ای روی زمین کشید، در دایره ایستاد، چشمانش را بالا برد (اما احتمالاً مشتش نبود) و به خدا هشدار داد که تا زمانی که خدا باران نفرستد، دایره را ترک نمی کند. یک آب پاش کوچک آمد. "کافی نیست!" فریاد زد هونی. سیل آمد. "خیلی زیاد!" تمام جمعیت اورشلیم به دلیل سیلاب مجبور به فرار به سمت کوه معبد شدند. بالاخره مقدار مناسب رسید. برخی از خاخام ها می خواستند هونی را به دلیل گستاخی خطرناکش تکفیر کنند. با این حال، عقل سلیم غالب شد و آنها عقب نشینی کردند. (اگر باران ناگهان قطع شود چه می شود؟). برخی از تفاسیر تفسیری خوش‌بینانه‌تر از چرایی تکفیر نشدن هونی ارائه می‌دهند. خاخام ها او را به خاطر رفتار با خدا به عنوان پدری تحسین می کردند که فرزندش می تواند او را بداخلاق کند. به هر حال، مطابق با الهیات یهودی، تلمود نشان می دهد که این هونی نبود، بلکه خود خدا بود که باران را پدید آورد.

Religion and Climate Change: Rain Rituals in Israel, China, and Haiti